Als vriendengroep zijn we met een aantal piloten naar de startplaats gewandeld, toen na een dag met sneeuwval het aan
Meer...

Als vriendengroep zijn we met een aantal piloten naar de startplaats gewandeld, toen na een dag met sneeuwval het aan het eind van de middag opklaarde. Voor mij is de wandeling van Kandersteg naar de Oeschinensee, die circa anderhalf uur duurt, bekend terrein. Ik begeleidde de groep daarom naar de startplaats. Op de startplaats aangekomen waren de omstandigheden rustig en niet verkeerd om te starten. De versgevallen sneeuw was geen belemmering.
Als landingsveld hebben we een zeer groot weiland in het centrum van Kandersteg uitgezocht, welke we vooraf hebben bekijken aangezien dit het startpunt van de wandeling was.
Nadat ik geland was kwamen er nog een aantal piloten naar beneden en tot slot de bewuste piloot. De ploot vloog boven het landingsveld en maakte nog wat s-bochten om hoogte af te bouwen. Dit zag er netjes en zorgvuldig uit. Op het moment dat we verwachtten dat ze op final zou aansturen maakte ze echter een bocht, waardoor ze harder op de grond kwam dan nodig en eerder dan ze had verwacht.
Naar haar eigen zeggen, en wat ik ook zou concluderen, heeft ze de hoogte verkeerd ingeschat. Oorzaak hiervan zou de sneeuwlaag kunnen zijn, waarboven het moeilijker is om je hoogte in te schatten dan boven een grasveldje. Ze heeft onvoldoende referentie gezocht met de bomen en huizen die om het weiland heen stonden om haar hoogte te verifiëren.
Het hike&fly; harnas dat ze gebruikt heeft biedt geen protectie. In de rugzak (reversible harnas) heeft ze haar telescopische wandelstokken opgeborgen, waar ze mogelijk op terecht gekomen is.

Direct nadat we het ongeluk hebben zien gebeuren hebben we haar in een stabiele liggende positie gehouden en de reddingsdienst gebeld. De piloot was en bleef bij kennis en gaf aan pijn in haar rug te hebben. We hebben het toen zo comfortabel mogelijk gemaakt voor haar en haar warm gehouden, tot na een half uur de ambulance arriveerde en de zorgverleners het overnamen. Een kwartier later arriveerde de helicopter waarmee ze is vervoerd naar het ziekenhuis in Thun.

Tijdens de laatste fase van een toplanding met oren ivm sterke thermiek, plotseling het scherm grotendeels ingeklapt.
Meer...

Tijdens de laatste fase van een toplanding met oren ivm sterke thermiek, plotseling het scherm grotendeels ingeklapt. Hoogte op dat moment slechts 6-7 meter. Benen al uit ligharnas daardoor in zittende houding op de grond gevallen en grootste klap met linkerbeen opgevangen. Uiteindelijk in liggende zijwaardse houding terechtgekomen. Plek van de landing was enigzinds kuilvormig waardoor waarschijnlijk een lichte valwindsituatie ter plekkevaanwezig was. Door het vliegen met oren niet direct controle over de remmen en waarschijnlijk onvoldoende druk in het scherm gehad.

Ik was bij de landing aan het flaren. Ong 1m boven de grond. Ineens totaal onverwachte rukwind 90gr van rechts. Werd
Meer...

Ik was bij de landing aan het flaren. Ong 1m boven de grond. Ineens totaal onverwachte rukwind 90gr van rechts. Werd opgetild tot 4-5m en toen uit de lucht gevallen.
Toekijkende instructeur vertelde later dat ik handen omhoog deed (heb ik mij niet gerealiseerd) waardoor scherm naar voren schoot. Ik heb dat nauwelijks gezien. Niet opnieuw geremd, waardoor scherm zo ver naar voren schoot dat lift verdween (>45 gr?). Uit de lucht gevallen.

Pilote soared voor de eerste keer en is eigenlijk net in de lucht. Na de eerste 180 gradenbocht vliegt ze terug en ziet
Meer...

Pilote soared voor de eerste keer en is eigenlijk net in de lucht.
Na de eerste 180 gradenbocht vliegt ze terug en ziet een paaltje.
Om het paaltje te ontwijken stuurt ze naar rechts, naar het duin toe, ipv links van het duin af en vliegt tegen een voor duintje op van ongeveer 1,5 meter hoog. Ze steekt haar voeten vooruit en vliegt er tegen aan. Ze zegt dat ze pijn heeft in haar middenvoet.In het ziekenhuis blijkt dat haar hielbeen gebroken is.

Als vriendengroep zijn we met een aantal piloten naar de startplaats gewandeld, toen na een dag met sneeuwval het aan
Meer...

Als vriendengroep zijn we met een aantal piloten naar de startplaats gewandeld, toen na een dag met sneeuwval het aan het eind van de middag opklaarde. Voor mij is de wandeling van Kandersteg naar de Oeschinensee, die circa anderhalf uur duurt, bekend terrein. Ik begeleidde de groep daarom naar de startplaats. Op de startplaats aangekomen waren de omstandigheden rustig en niet verkeerd om te starten. De versgevallen sneeuw was geen belemmering.
Als landingsveld hebben we een zeer groot weiland in het centrum van Kandersteg uitgezocht, welke we vooraf hebben bekijken aangezien dit het startpunt van de wandeling was.
Nadat ik geland was kwamen er nog een aantal piloten naar beneden en tot slot de pilott. De piloot vloog boven het landingsveld en maakte nog wat s-bochten om hoogte af te bouwen. Dit zag er netjes en zorgvuldig uit. Op het moment dat we verwachtten dat ze op final zou aansturen maakte ze echter een bocht, waardoor ze harder op de grond kwam dan nodig en eerder dan ze had verwacht.
Naar haar eigen zeggen, en wat ik ook zou concluderen, heeft ze de hoogte verkeerd ingeschat. Oorzaak hiervan zou de sneeuwlaag kunnen zijn, waarboven het moeilijker is om je hoogte in te schatten dan boven een grasveldje. Ze heeft onvoldoende referentie gezocht met de bomen en huizen die om het weiland heen stonden om haar hoogte te verifiëren.
Het hike&fly; harnas dat ze gebruikt heeft biedt geen protectie. In de rugzak (reversible harnas) heeft ze haar telescopische wandelstokken opgeborgen, waar ze mogelijk op terecht gekomen is.

Direct nadat we het ongeluk hebben zien gebeuren hebben we haar in een stabiele liggende positie gehouden en de reddingsdienst gebeld. De piloot was en bleef bij kennis en gaf aan pijn in haar rug te hebben. We hebben het toen zo comfortabel mogelijk gemaakt voor haar en haar warm gehouden, tot na een half uur de ambulance arriveerde en de zorgverleners het overnamen. Een kwartier later arriveerde de helicopter waarmee ze is vervoerd naar het ziekenhuis in Thun.

Ik was bezig met een SIV! Deze was uiteraard onder radio begeleiding. De oefening was stallpunt zoeken. Toen ik dat
Meer...

Ik was bezig met een SIV! Deze was uiteraard onder radio begeleiding. De oefening was stallpunt zoeken. Toen ik dat gevonden had trok ik blijkbaar aan de rechtse kant iets harder als links waardoor de vleugel rechts naar achteren bewoog (stall), hier schrok ik van en ik deed toen mijn handen te snel weer omhoog waardoor de vleugel voorschoot. Aan de rechter kant schoot deze harder voor als links en ik kreeg een frontstall/tuck. Toen deze weer open ging had ik rechts een behoorlijke cravat. De vleugel begon redelijk snel hierna hard te draaien en ik kwam in een autorotatie/stijlspiraal terecht. Door de andere kant hard aan te remmen werden de rondjes minder snel, maar ik kreeg de cravat er niet uit. Het koste mij een rondje of twaalf voor ik de glider uit de draai had en ik de glider weer onder controle had. Weliswaar nog steeds met een cravat, maar ik kon de glider weer recht vliegen door op gewicht tegen te sturen. Ik had alleen teveel hoogte verloren om de kust nog te kunnen halen. Ik heb voor ik het water in ging mijn noodchute gegooid om dat dan ook maar eens een keer gedaan te hebben, niet uit noodzaak. Ik heb toen ik mijn noodchute open boven me had mijn quick-out gebruikt, wederom om dit eens te proberen, niet uit noodzaak.
Het ging hier om een SIV, ik was me bewust van het risico dat ik in het water terecht zou kunnen komen indien één van de oefeningen niet zou verlopen zoals gepland. Ik beschouw dit niet als een ongeluk, maar als een leermoment.

Ik vloog aan de rand van de vallei naar binnen. Vervolgens vloog ik 90 graden naar rechts naar het midden en toen
Meer...

Ik vloog aan de rand van de vallei naar binnen. Vervolgens vloog ik 90 graden naar rechts naar het midden en toen merkte ik dat de wind daar meer kracht had, hierdoor kon ik de landing niet meer halen. Ik had even eerder een tandem dezelfde route zien vliegen, maar kwam minder goed tegen de wind in. Ik haalde de landing (strand) op ongeveer 100 meter niet. Ik vloog over bebouwd gebied en lande op een (relatief) plat dak. Ondanks dat het uiteraard niet de bedoeling was daar te landen, was de landing zelf op zich prima. Ik vloog rustig op mijn alternatieve doel af en lande op mijn voeten. Ik stond meteen na de landing stil en de glider kwam rustig neer. Er is, naar mijn mening nooit sprake geweest van een gevaarlijke situatie. Het betrof hier een vergissing, geen ongeluk.

Door turbulentie de vleugel in een boom aan de rand van het veld geparkeerd.
Meer...

Door turbulentie de vleugel in een boom aan de rand van het veld geparkeerd.

Remt veel te veel aan in de aanloopfase, wil over obstakel zoals hij zelf zegt en trekt de remmen nog meer aan omdat
Meer...

Remt veel te veel aan in de aanloopfase, wil over obstakel zoals hij zelf zegt en trekt de remmen nog meer aan omdat hij dent dat hij dan over het obstakel heen komt. Dat gebeurd niet en botst met zijn kont op de steen en valt voor over op zijn gezicht.

De piloot was, als laatste persoon, van 't groepje, door mij uit gestart, vanaf de 500 mtr. startplaats. Daarna
Meer...

De piloot was, als laatste persoon, van 't groepje, door mij uit gestart, vanaf de 500 mtr. startplaats. Daarna was hij over gedragen, aan de hulpinstructeurs beneden, op de landingsplaats, die hem verder dan zou begeleiden. De piloot zou 'n klapper hebben gehad, waarna hij richting bergwand ging. Daarbij is hij i.p.v. van de berg afdraaien, naar de berg toe gedraaid.
Met wind mee, is hij toen stevig tegen de helling geland. De piloot klaagde van pijn in zijn rug, toen we hem bereikt hadden. Er werd proff. hulp ingeroepen, die 't verder afwerkten. De piloot is toen naar 't ziekenhuis van Lienz gebracht.